Kavalkade 2011

Her kjem nokre bilete frå året som gjekk...

Vårsnø i fjøra

Snøbye i aust

Sjølv i snøvêr er det alltid noko fristandes mat å nå

Påskefjøra er godt kjent, dessverre kom påskefloa brått på...

Kontrollering av brannfront

Bråtebrenning i motvind

Beiting på bøen

Nyklipte søyer og lamma deira venter på å verte slept laus

Siste mote?

Å hoppe i nyklipt saueull er gøy!

Myrull i lyngheia

Det er ikkje berre i Irland det er grønt og frodig

Dyra ventar på sortering og deira vidare skjebne

Eit vêrlam vart plukka ut av slaktebilen for å få sin eigen flokk med søyer på ei naboøy. Snakk om flaks!

Slepp av vêrar

Tida var koma for å sleppe til vêrane slik dei fekk gjere sitt. Hadde dei visst kva som venta hadde det nok vore enklare å sanke dei...

Dagen starta med å få opp ledenot. Mykje tungt arbeid, men då er det kjekt å ha ein assistent som ein kan delegere arbeidet til.

Dei sei at den lettaste børa er kunnskap. Då må ein starte tidleg for å få erfaring.

Snø er det ikkje mykje av ute på øyane, so sjølv rimen på marka i november må nyttast.

Etter at ledegjerdet var kome på plass kunne vi starte å drive vêrane. Dessverre var dei både vansklege å få auge på og i god form.

Speiding i motlys

Heldigvis fekk vi hjelp av nokre karar frå ei nabobesetning som skulle kjøpe vêrlammet vi hadde plukka ut. Dette kom godt med og ikkje lenge etter var alle dei 5 vêrane og vêrlammet fanga.

Ein sliten vêr tek ein pust i bakken

Dyra vart so frakta til hamna og vidare med båt til Uksnøya. Det venta 100 søyer på dei.

Kjenner dei lukta av søyer no når vi nærmar oss land?

Eigne kvite vêrmerkjer er eit krav i merkeforskrifta

Ein skvett medisin mot innvollsmakk før dei vart slept.

Vêrane tek eit overblikk frå steingarden

Det gjekk ikkje lenge før dei fann flokken med søyer, og resten er som dei sei historie.

Tamheitsfôring av lam

Vi hadde bestemt oss for å halde igjen alle søyelamma som skulle gå inn som livdyr for å forsøke å temme dei etter metoden beskreve i Hilde Buer si flotte bok; Villsauboka.

Dessverre vart det ein svært lang dag laurdag og mørket gjorde at vi måtte avvente prosjektet til neste dag. Søndag starta arbeidet, og feskt økologisk kraftfôr vart trykt forsiktig inn i munnen frå sida på eit og eit av lamma. Når dei fekk smaken på det gjekk det lettare.

Nyfikne lam smaker på kraftfôret

Ikkje alle var like interessert, men mange åt snart ut av handa på oss, men var raske med å stikke av og inn i flokken igjen når dei vart sleppt laus frå grepet vårt. Etter fleire repitisjonar vart enkelte lam rolegare. Vi prøvde so å la dei få ete kraftfôret ut av ei skål inne i hegna, og etter litt tid var mange dyr borte å smakte på. Vi flytta skåla nærare og nærare, og snart åt dei ut av handa på oss.

Dei tøffaste lamma kom bort for å smake frå handa

Etter litt tid kom enkelte heilt opp til oss å vart ganske trygge. Når vi seinare opna hegna rusla dyra svært roleg bort og ut på markane. Sjølv om ikkje dyra vart tamme nok til søkje oss opp (truleg grunna altfor lite tid), vert det spennandes å sjå korleis dei reagerar på oss neste gong vi treffast på nært hald under sommarsanking. Dei som var tryggast på oss vart notert slik at vi kan samanlikne for å sjå etter resultat.

Sauesanking hausten 2011

Dagen starta med godt vêr, men meldingane gjorde det klart at dagen ikkje kom til å gå heilt utan utfordringar. Dagen skulle verte ein kamp mot klokka for å få alle dyra over før vêret og mangel på dagslys gjorde at arbeidet måtte innstillast.

Når mannskapet kom seg ut av sengane, var det klart at vêret såg veldig bra ut, og med godt mot vart mannskapet sett i land lengst nordaust på øygruppa. Fleire kilometer gange i lyng og tare venta, før sauane etter planen skulle inn på tunet.

Sankegjengen i soloppgang

Etter ei stund traff vi på saueflokken, som gjekk fint mot vest. Etter at resten av mannskapet hadde funne postane sine kunne vi sette litt meir trykk på drivinga, og ikkje lenge etter nærma dei seg tunet.

Same prosedyre som sist år? Same prosedyre som kvart år.

Ikkje lenge etter var dyra inne på tunet, og sjekk av dyra kunne starte. Hald, tenner, vekt, jur, ull mm skulle sjekkast, og ca 120 dyr skulle fraktast med båt over til Fjørtofta, der dei skulle vere fram til slakting. Sidan vêret allereie var i ferd med å snu, måtte transporten starte umiddelbart. Vi hadde også gleda av å få besøk av Mattilsynet denne dagen, som i tillegg til sine normale rutiner også hadde med innleigd kameramann som filma i samband med dokumentasjon av driftsforma for internopplæring.

Eit flott vêrlam på starten av si siste reise

Frakta av dyr pågjekk utover dagen, sjølv om vêret vart stadig meir truande. Heldigvis fekk vi over dyra i tide, og ein gåen gjeng kunne konstateret at sjølv om regn og vind hadde sett sitt preg på dagen hadde vi kome i mål. Nytt av året var at vi heldt igjen alle søyelamma som skulle brukast som livdyr, i eit forsøk på å temme dei.